ചതുരംഗം

രണഭേരി മുഴങ്ങും; അല്പസമയത്തിനുള്ളില്‍.

എനിക്കിപ്പോഴേ കേള്‍ക്കാം നാലുകളങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം 

രണ്ട് കൊലയാനകളുടെ ചിന്നംവിളി

ചുരമാന്തുന്ന കുതിരകളുടെ കുളമ്പടിശബ്ദം.

എനിക്കിപ്പോഴേ കാണാമകക്കണ്ണില്‍ ,

വെട്ടേറ്റുവീഴുന്ന എന്‍റെ കറുത്ത പക്ഷം

മുറിവുകള്‍ക്ക് മീതെ പായുന്ന തേര്‍ചക്രം

ശവങ്ങളുടെ നെഞ്ചില്‍ചവിട്ടിക്കടന്നുപോകുന്ന

ഒരു ബറ്റാലിയന്‍ കാലാള്‍പ്പടയുടെ പുച്ഛം.

മുട്ടുവിറയ്ക്കുന്ന രാജാവിന്‍റെയും,

തന്ത്രങ്ങള്‍ മറന്ന മന്ത്രിയുടെയും ,

ആടയാഭരണങ്ങള്‍ അണിഞ്ഞ കബന്ധങ്ങള്‍ .

എന്നിട്ടും ,

ശാന്തിയുടെ പുലരിയിലേക്കായി

ഞങ്ങള്‍ തീയമ്പുകള്‍ തൊടുക്കുന്നു.

പകയുടെ  ബ്രഹ്മാസ്ത്രങ്ങള്‍

തലമുറകളെ  ലക്‌ഷ്യം വെയ്ക്കുന്നു.

ഒരുപക്ഷേ ,

ഈ യുദ്ധം കഴിയുമ്പോഴെങ്കിലും

സമാധാനം പുലരുമായിരിക്കും.

നീതിയുടെ തുലാസുകള്‍ ഇനിയെങ്കിലും

പുതുക്കിപണിയുമായിരിക്കും.

തോല്‍ക്കുന്നവന്റെ പക്ഷത്തിന്

കാവല്‍നിന്നവന്റെ കഥ

ജയിച്ചവന്റെ ചരിത്രപുസ്തകങ്ങള്‍

ചവറ്റുകൊട്ടയിലെറിയുമായിരിക്കും.

എങ്കിലും നില്‍ക്കട്ടെ ഞാന്‍

എനിക്കുള്ള കൂരമ്പിനെക്കാത്ത്,

നിരര്‍ത്ഥകതയുടെ ഈ കളത്തില്‍,

ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന് നടുവില്‍,

ഒറ്റയ്ക്ക്.